NG Dergi - Sayı 63

27 Oyunculuk, girişimcilik, yazarlık, televizyon programcılığı, annelik… Birçok farklı kimliği aynı potada başarıyla buluşturan Ceyda Düvenci, hayat yolculuğunu ve değerlerini samimi bir dille anlattı. Çocuklarıyla kurduğu özel bağı, duygu odaklı atölye girişimini, seyahat tutkusunu ve hayata bakışını bizlerle paylaştı. Oyuncu bir babanın kızı olarak doğdunuz, iktisat fakültesinden mezun olmanıza rağmen siz de oyunculuğu seçtiniz. Bu serüven nasıl başladı? Hayaliniz miydi? Aslında iktisat okudum. Üniversite sınavına girdiğimde hedeflediğim bölümü kazanamayınca bir yıl ara vermek istedim. Babamın oyuncu olması ve İstanbul’a yeni taşınmamızın da etkisiyle bir gün gazetede yeni çekilecek bir dizi için oyuncu arandığını gördük. Seçmelere girdim ve kazandım. Böylece oyunculuk hayatıma girdi. Sonrasında da çok sevdim. İktisadı bitirdim ama asıl tutkumu oyunculukta buldum. Eğitimini aldığınız okulun size yıllar içinde nasıl kılavuzluk ettiğini düşünüyorsunuz? Açıkçası bana özel bir katkısı olduğunu söyleyemem. O dönemki eğitim sistemi herkese benzer meslek seçimlerini öneriyordu. Türkçe- Matematik bölümündeydim, rehber öğretmenlerimiz hep “iktisat, işletme okuyun” derdi. Ben de sistemin yönlendirmesiyle iktisat okudum. Şükür ki oyunculuk çok erken, 18 yaşında hayatıma girdi ve aşkı erken keşfettim. Çünkü çocukken oyuncu olmak gibi bir hayalim yoktu. Görme engelli bir annenin kızı olmak hayata bakışınızı nasıl etkiledi? Annem ben dört yaşındayken bir kaza sonucu görme yetisini kaybetti. Ama onun sonrasında kazandığı Annem görme dışında da bedenin, beynin birçok yeteneğinin olduğunu öğretti bana. Yoksunluk üzerine değil, mevcut olanın kıymetini bilerek büyüdüm. başka yetenekler beni çok etkiledi. Eksiklikten değil, var olanı fark etmekten beslendim. Annem görme dışında da bedenin, beynin birçok yeteneğinin olduğunu öğretti bana. Dolayısıyla yoksunluk üzerine değil, mevcut olanın kıymetini bilerek büyüdüm. Çocuklarınızla kurduğunuz ilişki çok özel. Anneliği nasıl tanımlıyorsunuz?